opieka weterynaryjna kotów

Kilka rzeczy, o których należy pamiętać:

Kot musi posiadać książeczkę zdrowia, gdzie będą odnotowywane daty i rodzaje szczepień, odrobaczenia, ewentualne leczenie czy zabiegi. Książeczka ułatwia dopilnowanie terminów kolejnych wizyt. Książeczkę otrzymuje nowy właściciel wraz z kociakiem w hodowli.

Chipowanie kota polega na wszczepieniu mu pod skórę unikatowego elektronicznego znacznika. Numer chipa wraz z danymi właściciela jest wprowadzany do bazy danych, która pozwoli zidentyfikować właściciela w wypadku zagubienia zwierzęcia. Zabieg jest przeprowadzany w gabinecie weterynaryjnym. Kot opuszczający hodowlę musi być już zachipowany.

Często zadawane nam pytania to na co szczepić kota? i jak powinien wyglądać kalendarz szczepień kota. Podstawowe szczepienie kota, to szczepienie przeciwko: panleukopenii, herpeswirozie, kaliciwirozie.

Szczepienia przeciwko wściekliźnie nie są obowiązkowe w Polsce dla kotów niewystawowych. To Szczepienie jest wskazane dla wszystkich kotów, które wychodzą na zewnątrz. Należy je powtarzać co 2 lata. Szczepienia te są wymagane przy wyjeździe kota za granicę. Jest to jedna z pozycji w paszporcie zwierzaka.

Wykonuje się też szczepienia przeciwko białaczce. Konieczne jest jednak przeprowadzenie testu przed jego wykonaniem.

Szczepić trzeba nie tylko koty wychodzące, ale także te, które na stałe przebywają w domu.
Przed szczepieniem kot musi zostać odrobaczony. Szczepiony może zostać tylko zdrowy kot.
Młode kocięta, pierwsze szczepienie mają zazwyczaj w okolicach 7-8 tygodnia życia (to ze względu na przeciwciała w mleku matki, które mogą neutralizować szczepionkę) i powtarzane jest po 3-4 tygodniach. Kolejne szczepienie wykonywane jest po osiągnięciu 13-14 tygodni. w tym okresie zamykamy tym samym szczepienia "dziecięce".   Szczepienia przypominające powinno nastąpić po roku, a kolejne powtarzamy po 2 latach.

   Jeśli kot nie wychodzi na zewnątrz, powinien być odrobaczany co 6 miesięcy, natomiast jeśli wychodzi i ma kontakt z innymi kotami, wtedy odrobaczanie jest wymagane co 3 miesiące. Preparat do odrobaczenia dobiera lekarz weterynarii – może to być pasta, tabletka lub płyn zakrapiany pomiędzy łopatki kota. Jeśli zaobserwujemy pasożyty w odchodach lub wymiocinach choćby u jednego kota w domu, konieczne będzie wtedy odrobaczenie wszystkich kotów mających styczność ze sobą. Nie podejmujmy decyzji o odrobaczaniu samodzielnie - jest to szczególnie niebezpiecznie u kociąt. Może dojść bowiem do zatrucia, które może stanowić zagrożenie życia zwierzaka.

Pchły występują głównie u kotów wychodzących na zewnątrz domu, styczność z innymi wolnobytującymi zwierzętami zwiększa ryzyko zainfekowania. Pchła jest trudna do dostrzeżenia gołym okiem, można ją czasem wyczesać gęstym grzebieniem Głównym symptomem zainfekowania kota jest swędzenie, czyli kot nieustannie się drapie, co prowadzi do zranień lub uczuleń. Czasem inwazję można zidentyfikować po pchlich odchodach w sierści. Są to drobne czarne kuleczki - niby piasek, ale po potraktowaniu ich wodą utlenioną zmieniają się w brunatną ciecz.

Brak reakcji na zapchlonego kota może doprowadzić do anemii zwierzęcia, alergii skórnych, zakażenie Hemobartonelozą czy Bartonelozą.

Zainfekowanie kota może nastąpić także u kotów niewychodzących – nie mających styczności z innymi zwierzętami, Dzieje się tak ponieważ w odróżnieniu od pcheł psich, które przez cały cykl rozwojowy przebywają na swoim żywicielu, pchła kocia rozwija także w środowisku (na roślinach, tkaninach, dywanach itp.) Możemy zatem sami przynieść larwy owadów do domu z zainfekowanego terenu zewnętrznego.

Aby skutecznie pozbyć się pcheł w krótkim czasie, trzeba zatem odkazić nie tylko samo zwierzę, ale całe jego otoczenie. Jeśli mamy więcej czasu, to można zastosować długo działające preparaty na skórę kota (np. krople Advocete) zamykając cały cykl rozwojowy owada, tzn. aby najpierw zniszczyć dorosłe osobniki, a po czasie te, które się dopiero rozwiną. Nowe pokolenia nie będą miały już szansy na rozwój.  na rynku można znaleźć też obroże na pchły u kotów - ale tu uwaga: te najtańsze nie działają.

Kleszcze - zasadniczo pajęczaki te atakują tylko koty wychodzące. Koty zarażają się zarazkami przenoszonymi przez kleszcze znacznie rzadziej niż człowiek czy pies, jednak może dojść czasem do choroby wirusowej - zwłaszcza u kotów z obniżoną odpornością immunologiczną. Terapia polega na profilaktycznym zabezpieczeniu kota preparatem zakraplanym między łopatki lub mechanicznym kleszczu ich ze skóry.

Czym różni się sterylizacja od kastracji kota?

W tym temacie panuje niemałe zamieszanie - panuje pogląd, że kastracja jest zabiegiem dla kocurów, a sterylizacja dla kotek. Warto zatem wyjaśnić różnice. Oba zabiegi prowadzą do tego samego - pozbawienia płodności kotów, są przeprowadzane w znieczuleniu ogólnym. Zwierzę zatem nie cierpi i nie czuje bólu. oba zabiegi różnią się jednak pod względem technicznym i skutkami ubocznymi.

Kastracja u kota.

Podczas zabiegu kastracji usuwane są elementy układu rodnego produkujące komórki rozrodcze, u kocurów są to jądra, u kotek jajniki. Ze względu na to, że organy te odpowiedzialne są również za produkcję hormonów, kastracja wiąże się ze zmianami w zachowaniu zwierzęcia, które właścicielowi znacznie ułatwią życie.To standardowy - bezpieczny zabieg, który przeprowadza i poleca zdecydowana większość lekarzy weterynarii.

Zalety kastracji: 
brak nieplanowanego potomstwa, dłuższe życie zwierzęcia, brak tendencji do znaczenia terenu przez kocura, zatrzymanie rui u kotek (brak jej uciążliwych objawów np. miauczenie trwające kilka dni), wyciszenie emocjonalne kota - brak walk z innymi osobnikami, zmniejszenie stresu u kota, rzadsze występowanie chorób związanych z rozrodczością (nowotwory listwy mlecznej, ropomacicza itp.)

Poza niewątpliwymi zaletami kastracji występują również objawy, na które musimy uważać. Niektóre koty po kastracji są ospałe i leniwe -spalają około 30% mniej kalorii niż przed zabiegiem. Z drugiej strony po kastracji znacznie wzrasta apetyt kota. Zestawiając te dwa czynniki uzyskujemy gotową receptę na otyłego kota, Dotyczy to zwłaszcza kotów brytyjskich, które w swojej naturze są wielkimi śpiochami i leniuchami. Trzeba zatem po kastracji ograniczyć ilość karmy, lub kaloryczność pokarmu i kontrolować wagę zwierzęcia.
Przy zmianie zasad żywienia pomocna będzie karma dla kota  o niższej wartości energetycznej  - dedykowana dla kastratów.

Sterylizacja kotów.

Sterylizacja w odróżnieniu od kastracji polega nie na usunięciu organów, ale na podwiązaniu nasieniowodów u kocurów, a jajników u kotek - uniemożliwia się tym samym zapłodnienie, przy czym gospodarka hormonalna organizmu pozostaje bez zmian.
Sterylizacja nie ma zatem żadnego wpływu na zmianę zachowania kota, ponieważ bezpłodność wywołana jest w mechaniczny sposób, poprzez  niedrożność części układu rodnego - produkcja hormonów pozostaje niezmieniona. Jakie są więc zalety sterylizacji?  Oczywiście bezpłodność zwierzęcia, oraz brak tendencji do tycia i brak zmiany w zachowaniu kota po zabiegu.

Podsumowując - kastracja kotów jest częściej rekomendowana niż sterylizacja, ponieważ pomimo swoich wad ogranicza szerszy wachlarz niepożądanych zachowań kota związanych z rozrodczością. Zabieg ten jest również lepszym rozwiązaniem dla kotki niż podawanie tabletek i zastrzyków hormonalnych ograniczających ruje. Preparaty te poprzez  niedostosowanie dawki hormonów do danego kota, mogą prowadzić do nowotworów, czy zagrażającego życiu ropomacicza.

Kiedy kastrować kota?

Jeśli kot nie był wykastrowany lub wysterylizowany w hodowli, lub gdy decydujemy się na przyjęcie zabłąkanego kociaka, to powinniśmy wykonać ten zabieg. Bezwzględnie powinno się go przeprowadzić przed osiągnięciem dojrzałości płciowej czyli  przed 6 - 8 miesiącem życia, im wcześniej tym lepiej, gdyż jedno spotkanie kotki w pierwszej rui, z niewykastrowanym kocurem może doprowadzić do nieplanowanego miotu. Kastracja kocurków pozwala uniknąć przyzwyczajenia kota do tzw. znaczenia terenu - co może być bardzo uciążliwe zapachowo przy zamieszkiwaniu z takim kotem pod jednym dachem. Bezpieczną kastrację można przeprowadzić już w wieku 3-4 miesięcy - koty pochodzące z dobrych hodowli powinny być już w tym wieku wykastrowane. 

Czy kotka powinna mieć jeden miot przed kastracją?

Czasami słyszy się taki pogląd. Ten przesąd jest zupełnie nieprawdziwy. Kastrując kotkę przed pierwszą rują nie zaburza się jej psychiki - do pełnego rozwoju psychicznego nie musi mieć kociąt. Kotka kieruje się bowiem instynktem, nie ma świadomości tego, że musi w życiu mieć kocięta.